بررسی مقایسه ای تأثیر پیش گیرانه ی تجویز داروی میدودرین بر وازوپلژی حین اعمال جراحی قلب

چکیده مقدمه:   سندرم وازوپلژیک، شکلی از شوک های گشاد کننده ی عروقی است که در نیمی از بیماران پس از جراحی بای پس قلبی- ریوی رخ می دهد و سبب افزایش مرگ و میر و بروز عوارض در این بیماران می شود. از این رو، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تأثیر پیش گیرانه ی داروی میدودرین بر وازوپلژی حین اعمال جراحی قلب بود. روش ها: این مطالعه، بر روی 71 بیمار تحت جراحی قلب انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد، قرص میدودرین با دز 5 میلی گرم و در گروه شاهد، دارونما یک ساعت قبل از جراحی به بیماران تجویز شد. سپس، علایم حیاتی در دو گروه در مراحل مختلف جراحی مورد مطالعه قرار گرفت. برای مقایسه ی متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون های t، χ 2  و mann-whitney استفاده شد. یافته ها: بررسی میانگین اختلاف علایم حیاتی بیماران با قبل از القای بیهوشی در هر دو گروه مشخص نمود که میانگین اختلاف فشار خون دیاستول بعد از بیهوشی و بعد از پمپ با قبل از القای بیهوشی در گروه شاهد افت داشت؛ به گونه ای که به ترتیب 49/0 و 5/5 میلی متر جیوه افت با ارزش های اخباری مثبت 004/0 و 009/0 به دست آمد. در حالی که در گروه مورد، ثبات بیشتری وجود داشت و به ترتیب مقادیر 27/11 و 64/4 میلی متر جیوه افزایش فشار خون مشاهده شد. همچنین، میانگین دز تجویز شده ی افدرین در گروه مورد (71/20 میلی گرم) کمتر از گروه شاهد (56/41 میلی گرم) بود (ارزش اخباری مثبت 001/0). نتیجه گیری: تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول در بیماران دریافت کننده ی میدودرین کمتر از گروه شاهد بود. از این رو، می توان دریافت که میدودرین سبب ثبات علایم حیاتی و کاهش خطر ابتلا به سندرم وازوپلژیک قلبی می شود.